Fleur Tielbeke (1996) studeert Psychologie aan Universiteit Utrecht. Ze is een enthousiaste levensgenieter die helemaal op haar plek is als stadsambassadeur van Utrecht bij Thirty030.
Filmhuizen, niet weg te denken. De eerste keer dat ik alleen naar een filmhuis ging, vergeet ik nooit meer. Nog niet zo lang woonde ik in Utrecht en als kersverse student besloot ik de stad te verkennen. Hier zou ik immers de komende jaren wonen. Vanuit de binnenstad liep ik willekeurige straatjes in en kwam zo uit bij de Oudegracht, toen der tijd een van mijn weinige herkenningspunten. Nog steeds vol verwondering, kwam ik aan bij het Louis Hartlooper Complex (LHC). Het prachtige gebouw en de filmposters trokken me zowat naar binnen en ik kocht mijn eerste, wit-groene kaartje. Hoe onwennig het toen voelde, in mijn eentje naar bioscoop gaan, hoe gelukkig het me nu maakt.
Niet lang daarna ontdekte ik ook ‘t Hoogt en Springhaver, plekken waar ik nu het liefst de hele dag zou willen zijn. Helaas sloot ‘t Hoogt eind 2018 haar deuren, maar komt gelukkig terug op een nieuwe plek, De Machinerie. Sindsdien staan er wel prachtige, historische stadspanden leeg. Elke keer als ik langsloop, gluur ik even door de ramen en begin ik te fantaseren over het openen van een filmhuis. Een prachtig divers filmprogramma, van s’ochtends vroeg tot s’avonds laat, iedereen is welkom en alles is mogelijk.
Toen las ik wat de toekomstplannen waren, viel mijn droom in duizend stukken uiteen. Het Utrechts Monumentenfonds wilde de panden restaureren en ombouwen naar woningen. Dit zou te kort doen aan alle historie, cultuur, verbondenheid die het oudste filmtheater van Nederland ons stadsie bracht. Daarnaast moest het pand aan de Slachtstraat 5, waar eerder het café van Filmtheater ’t Hoogt zat, verkocht worden omdat het zogenaamd geen monumentale waarde had voor het fonds.
Gelukkig werd gisteren bekend gemaakt dat de plannen niet doorgaan en volledig zijn omgedraaid. Jos Stelling, eigenaar van LHC en springhaver, en het Utrechts Monumentenfonds gaan samenwerken aan het plan om Filmtheater Slachtstraat te openen. Jos Stelling heeft de stukjes van mijn droom opgeraapt. Tot die tijd zal ik nog steeds door de ramen van de panden aan de Slachtstraat blijven kijken, totdat mijn dromen werkelijkheid worden.
Deze column is verschenen in De NUK.
Recente reacties