VAN KASTJE NAAR CANVASJE
2024
PLOMPETORENGRACHT
Click here for English
KAGISO UNIVERSALIS
Al vanaf jonge leeftijd wist ik dat ik iets creatiefs wilde doen met mijn leven. Eerst dacht ik dat het in de richting van game design zou zijn, maar sinds mijn 22e is het me duidelijk dat ik kunst maken over mijn/het leven het allerleukst vind. Mijn voorliefde voor magie en verbeelding krijgt hierin een mooie plek, waar ik vanuit mijn innerlijk kind, andere “kinderen” kan inspireren om zelf ook zich te gaan uiten met kunst. Ik richt mijn aandacht graag op speelse thema’s en manieren van schilderen. (Mythische) dieren en andere levende wezens geven mijn kunst leven en diepte. Als animist wil ik mensen er graag aan herinneren dat alles om hen heen een leven heeft, en dus met liefde behandeld dient te worden.
Het verhaal achter het kunstwerk
Toen ik mijn kastjes toegewezen kreeg aan de plompetorengracht was ik super enthousiast! Steven uit de buurt stuurde me allemaal oude artikelen op over de historie van een grote stadstuin in de buurt van mijn kastje. 100 jaar geleden vonden in deze tuin grote muzikale feesten plaats met dans en vreugde. Ze werden beschreven al sprookjesachtig, dus dieren kwamen meteen bij me op. Om de bomen te eren die in de jaren zestig het loodje hebben gelegd vanwege een asfaltofiele ondernemer, prijkt de feniks krachtig en centraal in het kunstwerk. Om hem heen dansen Utrechtse (graffiti) dieren, die al musicerend ook een verbinding creëren met de nabijgelegen Moira en ACU. De feniks gaf me een goeie manier om de historie van deze tuin nieuw leven in te blazen, en vormt zo ook een rood-witte boom, die Utrecht vertegenwoordigt.
Hoe ging het schilderen?
Het schilderproces was fantastisch! Alle voorbijgangers reageerden enthousiast en vol complimenten op mijn werk. Regelmatige passanten merkten op hoe het steeds mooier werd.
‘De hele tijd dat ik schilderde luisterde ik naar een podcast over mythologie.’
Ik dacht drie dagen achter elkaar: vandaag komt het kastje af. Elke keer bleek er toch nog uren aan werk in te zitten, maar met liefde en plezier keerde ik steeds terug naar het kastje om er nog wat liefde in te stoppen. Ik schilderde vaak laat op de dag en door de nacht, maar dat was simpelweg omdat ik mijn kwasten erg slecht weg kon leggen, het proces werd verslavend.
Alle lieve reacties van buurtbewoners en passanten vervulden mij enorm; dit is waarom ik kunst wil maken voor de publieke ruimte.
Highlights waren vrienden die mij gezelschap kwamen houden en bijlichten, buurtbewoners die me lekkers van de supermarkt aanboden, en omwonenden die me kopjes thee gaven.
De laatste dag ontmoette ik nog Aag, een dame die vroeger nog in die tuinen heeft gestruind. Ter ere van haar eerste ervaring met bessen als kind, heb ik op het laatst nog bessen aan de struiken gehangen.
Veel mensen vroegen me of ik ook nog meer kastjes zou willen beschilderen. Ik heb ze verteld, dat ik dat heel graag doe als ik er toestemming voor krijg, en voor betaald word.
KASTJES IN DE BUURT:
BEKIJK HIER ONZE ANDERE VETTE PROJECTEN!
STADSAMBASSADEURS VAN UTREG
FACEBOOK