Bente van Hintum (1996) is een masterstudent Communicatie & Organisatie aan de Universiteit van Utrecht. Zij is werkzaam in de horeca, organiseert en presenteert haar eigen openmic Ratjetoe en is ambassadeur van ons mooie stadsie bij Thirty030.

Het is weer januari, de maand van de goede voornemens. En hoewel half Nederland zich nog hardnekkig vasthoudt aan Dry January, ben ik daar sinds gisteravond volstrekt in gefaald. Uiteindelijk wist een lauw biertje zelfs deze strijd van mij te winnen. Van het minder Netflixen, meer sporten blijkt ook niet veel terecht te komen. Die sixpack kan ik dus wel op mijn buik schrijven.

Hogere cijfers voor tentamens, betere presentaties en scherpere verslagen. Ook in 2020 wil ik weer beter presteren op de Universiteit. Deze prestatiedruk begin ik steeds meer te voelen sinds ik ben begonnen aan mijn master Communicatie en Organisatie. Omringt door knappe koppen, die net als ik goed willen presteren, voel ik de druk toenemen. En ik ben niet de enige. Volgens ISO, het Interstedelijk Studentenoverleg, is de druk onder studenten akelig hoog. Studenten kampen met prestatiedruk, depressie en burnoutklachten. Een goede opleiding, indrukwekkende baan en een nog indrukwekkender salaris lijkt de essentie van het leven te zijn. Maar wat als dat in één klap onbelangrijk blijkt te zijn?

Afgelopen donderdag werd de eerste aflevering van het achtste seizoen van de serie Over Mijn lijk uitgezonden. Tim Hofman volgt in deze serie vijf jonge mensen die door een ongeneeslijke ziekte snel zullen doodgaan. Hun levensverwachting is kort maar dat houdt deze vijf jongeren niet tegen om keihard te leven. Eén van deze jongeren is Jeroen, hij lijdt aan een hersentumor en zit nu in zijn ‘bonustijd’. Afgelopen week was hij te gast bij De Wereld Draait Door. Jeroen wil met zijn deelname aan iedereen tonen dat je niet in een hoekje moet gaan zitten janken maar echt iets van je leven moet maken. Hij wil mensen inspireren en drukt ons nog eens goed met de neus op de feiten:

“Lief zijn voor de mensen die je graag ziet. Vooral in het hier en nu leven en vooral niet bezig zijn met je druk maken over een presentatie, je werk of dat soort onbelangrijke dingen.”

Ook Tim Hofman stelt: “Ik heb nog nooit iemand op zijn sterfbed horen praten over zijn baan.”

En zo is het maar net. Ik heb met betraande ogen en grote inspiratie naar Jeroen zitten kijken. Wat een positiviteit en een levenslust. Ik hoop daarom dat wij allemaal een stukje van Jeroen meenemen en een nieuw voornemen bovenaan ons lijstje zetten. Aan één voornemen hoop ik dus dit jaar wel echt te voldoen: focussen op de dingen die écht belangrijk zijn.

Deze column is verschenen in De NUK.