Merijn Corneel Koops (1993) uit zijn liefde voor eten/voedsel als ondernemer, voedselactivist en kok. Geboren en getogen in Utrecht, na enkele omzwervingen weer geland in ons mooie stadsie. Eigenaar van The Work Embassy, een internationaal horeca recruitment bureau. Hoewel eten lekker moet zijn, is hij niet vies van een goed goor technofeestje.

Blijf van mijn niqaab af?! Nu denk je misschien, Merijn, houd je mond, jij draagt helemaal geen niqaab. Waar komt dit gezeik nu ineens vandaan? Klopt, ik draag geen niqaab, maar dit neemt niet weg dat ik het recht om er een te dragen graag niet wil verliezen.

Vanaf 1 augustus gaat het boerkaverbod in: mensen die gezichtbedekkende kleding dragen, zoals een boerka of niqaab, kunnen 150 euro boete krijgen. Het verbod geldt in publieke ruimten: overheidsgebouwen, ziekenhuizen en in het openbaar vervoer. Het verbod is op een algemene manier geformuleerd; ‘gezichtbedekkende kleding’ is in de toekomst niet meer toegestaan. Maar het verbod lijkt voornamelijk gericht op de, naar schatting, 150 vrouwen in Nederland die een boerka dragen. Waarom is dit een probleem, denk je misschien?

In de toekomst kan deze kleine groep vrouwen niet meer naar de ouderavond van hun kinderen, niet meer met het openbaar vervoer of naar de huisarts. Dit verbod werkt averechts; één van de redenen van het verbod is het beschermen van vrouwenrechten in plaats daarvan duw je een kleine groep vrouwen, die door de samenleving al gemarginaliseerd worden, verder in hun isolement. Wat mij betreft heeft de overheid bovendien niets te zeggen over de manier waarop ik mij kleed, of dit nu een niqaab is, roze bivakmuts of een kartonnen zak over mijn kop. Vandaar mijn oproep: blijf van mijn niqaab af!

Navanethem Pillay, Hoge Commissaris voor de Mensenrechten bij de Verenigde Naties, benoemde Utrecht in haar speech tot ‘the first human rights city in the Netherlands’. Dit deed zij in 2012 bij de opening van het College voor de Rechten van de Mens in de Domstad.

Utrecht is een voorloper op het gebied van mensenrechten, zo zijn wij een zogenaamde ‘shelter city’. Mensenrechtenverdedigers die in eigen land worden bedreigd, kunnen hier terecht voor een verblijf van drie maanden. Daarnaast wordt er op verschillende niveaus en terreinen hard gewerkt aan het beschermen van mensenrechten, zowel internationaal als gewoon hier in ons stadsie. Onze burgervader Jan van Zanen heeft al laten weten dat de naleving van het boerkaverbod in zijn stad geen hoge prioriteit heeft. Ook het UMC Utrecht heeft kenbaar gemaakt dat het ziekenhuis het verbod niet streng zal gaan handhaven. Maar laten wij als Utrecht, stad van de mensenrechten, een stapje verder gaan.

Daarom roep ik dus ook op tot institutionele, gemeentelijke en burgerlijke ongehoorzaamheid. Laat Utrecht een stad zijn voor iedereen. Laten wij zorgen dat hier ruimte blijft voor iedereen. Dat je in onze stad, hoe je dan ook over straat gaat, zonder problemen naar het gemeenteloket kan. Dat alle moeders hun kinderen bij de afscheidsmusical op de planken kunnen zien schitteren. Dat hier iedereen zijn tentamen kan maken. Of je nou een boerka draagt of toch liever een roze bivakmuts.

GOOD PEOPLE
DISOBEY BAD LAWS